การทดสอบและการให้เกรด

การทดสอบและการใช้เกรด (Testing and Grading)

          การทดสอบ เป็นการนำข้อของคำถามที่สร้างขึ้นไปกระตุ้นให้ผู้เรียนแสดงพฤติกรรมตามที่ต้องการออกมา โดยสามารถสังเกตและวัดได้ การทดสอบนี้มักจะใช้ในการวัด และการประเมินผลการเรียนการสอนเป็นส่วนใหญ่ ใช้ในการจำแนกได้ดังนี้

          1.จำแนกตามลักษณะการกระทำ ได้แก่

             1.1 แบบทดสอบแบบให้ลงมือกระทำ ได้แก่ แบบทดสอบภาคปฏิบัติทั้งหลาย เช่น การทดสอบวิชาพละศึกษา

             1.2 แบบทดสอบแบบเขียนตอบ ได้แก่ การทดสอบที่ให้ผู้สอบต้องเขียนตอบในกระดาษและการใช้การเขียนเกณฑ์ เช่น แบบทดสอบอัตนัย แบบทดสอบความเรียง เป็นต้น

             1.3 แบบทดสอบปากเปล่า เป็นแบบทดสอบที่ผู้สอบต้องตอบด้วยวาจาแทนการเขียนตอบ หรือการปฏิบัติ

          2 จำแนกตามสมรรถภาพที่ใช้วัด ได้แก่

             2.1 แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ เป็นแบบทดสอบที่ใช้วัดระดับความรู้ความสามารถและทักษะทางวิชาการที่ได้จากการเรียนรู้

             2.2  แบบทดสอบความถนัด เป็นแบบทดสอบที่ใช้วัดความสามารถทางสมอง ที่เกิดจากการสะสมประสบการณ์ต่าง ๆ

             2.3 แบบทดสอบบุคลิกภาพและสถานภาพทางสังคม เป็นแบบทดสอบที่ใช้วัดบุคลิกภาพของคน เช่น เจตคติ ความสนใจ ค่านิยม นิสัย ความเชื่อ การปรับตัว เป็นต้น

          3.จำแนกตามลักษณะการตอบ ซึ่งอาจแบ่งได้ 2 ประเภท ได้แก่

             3.1 แบบทดสอบความเรียง เป็นแบบทดสอบที่ให้ผู้ตอบหาคำตอบและเรียบเรียงคำตอบขึ้นเอง ผู้ตอบสามารถแสดงความรู้ความคิดเห็นได้อย่างเต็มที่

             3.2 แบบทดสอบปรนัย เป็นแบบทดสอบที่มุ่งให้ผู้ตอบตอบเพียงสั้น ๆ หรือเลือกคำตอบจากที่กำหนดไว้

          แบบทดสอบที่นิยมใช้ในการเรียนการสอน

          แบบทดสอบที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันมีอยู่ด้วยกันหลายชนิด แต่ละชนิดมีจุดมุ่งหมายและความสามารถในการวัดต่างกัน แบบทดสอบที่ใช้กันอยู่ในการเรียนการสอนนั้นเป็นแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ที่ผู้สอนสร้างขึ้นเอง โดยจำแนกตามลักษณะการตอบเป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ ดังนี้

             1. แบบทดสอบอัตนัยหรือความเรียง เป็นแบบทดสอบที่ให้คำตอบโดยไม่มีขอบเขตของคำตอบที่แน่นอนไว้ การตอบใช้การเขียนบรรยายหรือเรียบเรียบคำตอบอย่างอิสระตามความรู้ ข้อเท็จจริง นอกจากกำหนดด้วยเวลา ส่วนมากขึ้นอยู่กับผู้ตรวจสอบเป็นสำคัญ

             2. แบบทดสอบแบบปรนัย แบบทดสอบแบบนี้จะกำหนดคำถามและคำตอบไว้ให้ โดยผู้ตอบจะต้องอ่านด้วยความพินิจพิจารณาแล้วจึงพิจารณาคำตอบ แบบทดสอบแบบปรนัยนี้มีลักษณะเด่นที่ผู้ตอบจะต้องใช้เวลาส่วนมากไปในการอ่านและคิด

          กล่าวสรุปแล้วแบบสอบหรือข้อสอบที่นิยมใช้ในการเรียนการสอนทั้งแบบทดสอบแบบอัตนัยหรือความเรียง และแบบทดสอบแบบปรนัยต่างมีข้อจำกัดด้วยกันทั้งคู่ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่นำไปใช้ ตามตารางที่ 23 ดังนี้

ตารางที่ 23 ข้อดีและข้อจำกัดของแบบทดสอบแบบอัตนัย หือความเรียง และแบบทดสอบแบบปรนัย

แบบทดสอบแบบอัตนัย/แบบความเรียง	แบบทดสอบแบบปรนัย
1. ผู้สอบมีจำนวนไม่มากนัก 2. ต้องการสอบวัดความสามารถที่ซับซ้อน 3. ต้องการส่งเสริมทักษะเชิงความคิดและการแสดงออก 4. ผู้สอบต้องมีความสามารถในการเขียนและทักษะทางภาษาที่ดี 5. ต้องการวัดทักษะและความรู้สึกนึกคิดอื่นด้วยนอกจากวัดผลสัมฤทธิ์ 6. มีเวลาออกข้อสอบน้อย แต่มีเวลาตรวจข้อสอบมาก	1. ผู้สอบมีจำนวนมาก 2. ต้องการนำข้อสอบไปวิเคราะห์และเก็บไว้ใช้อีก 3. ต้องการสอบวัดรายละเอียดเนื้อหาย่อย 4. ไม่ต้องการวัดทักษะและความรู้สึกนึกคิดอื่นนอกจากผลสัมฤทธิ์ 5. มีเวลาออกข้อสอบมากและต้องการผลสอบเร็ว